De consumentenkoop: appeltje eitje?

Een tijdje geleden was ik in een goede bui toen een familielid op bezoek was geweest bij mijn ouders. Het scherm van zijn MacBook had het begeven. Zelf had hij al een afspraak gemaakt bij de Apple Store in Amsterdam en de laptop moest alleen nog maar afgeven worden. Laat het nu net zijn dat hij aan de andere kant van het land woont terwijl zijn behulpzame neefje letterlijk in hartje Amsterdam studeert…

Aldus mocht ík de laptop langsbrengen bij Apple. Eenmaal daar moest ik eerst een tijdje wachten op een medewerker, waarna het apparaat ‘eventjes’ getest moest worden om te kijken of het probleem ook ter plekke kon worden verholpen. In totaal zo’n anderhalf uur later was alles eindelijk klaar en had ik er wel genoeg van. Echter, de medewerker gaf me de MacBook terug en deelde mede dat hun garantietermijn was verstreken. Als de rechtenstudent die ik ben, verweerde ik me door te stellen dat consumentenaankopen volgens de Europese Richtlijn Koop en Garantie wettelijk twee jaar fabrieksgarantie hebben. Dit mocht niet baten, want volgens de medewerker was alleen de Mediamarkt als ‘verkoper’ verplicht om hem te repareren aangezien mijn oom hem daar had gekocht. Wat had ik nu over het hoofd gezien?

De ‘Europese garantie’ bestaat niet
Allereerst, is er een verschil tussen wettelijke garantie en fabrieksgarantie (ook wel: verkopersgarantie). Het klopt dat er in bovengenoemde Europese richtlijn een wettelijk termijn noemt, maar landen mogen deze zelf invullen. Vandaar ook de naam ‘richtlijn’.

Hier is dan ook gekozen om geen duidelijk tijdsverloop vast te stellen. Volgens de Nederlandse wet (art. 7:17 Burgerlijk Wetboek) heb je recht op een product dat functioneert volgens de opgewekte verwachtingen. Je hebt dus recht op garantie voor de termijn waarvan je redelijkerwijs kunt verwachten dat een product meegaat. De fabrieksgarantie is een extra garantie bovenop de wettelijke garantie die ieder product sowieso al heeft, maar de fabrikant kan zelf bepalen wat hij daar allemaal aan verbindt.

Een termijn die wel in de wet staat en handig is om te onthouden, is de eerste zes maanden na aankoop. Als er binnen deze termijn problemen opduiken bij je aanschaf, hoef je niet zelf aan te tonen dat er sprake is van een fabricagefout en hoef je niet te bewijzen dat het niet je eigen schuld is. Na deze zes maanden is dit wél het geval (7:18 lid 2 BW). Verder moet je binnen een termijn van twee maanden na het ontdekken van een mankement geklaagd hebben bij de verkoper (7:23 lid 1).

Voor de mensen die problemen hebben met de accu van hun iPhone 6s hebben we gelijk al een tip: tot 18 september 2018 kun je bij een Apple Store of erkend servicepunt gratis hun batterij laten vervangen en degene die al betaald hebben daarvoor, kunnen dit retour krijgen.

Ik (of eigenlijk: mijn oom) was dus niet te laat met het laten repareren van de laptop, maar ik was duidelijk wel bij de verkeerde winkel. Niet heel slim, maar zulke verwisselingen zullen niet vaak voorkomen.

Terugbetaling bij retourzending
Wat helaas wel vaak voorkomt, is dat webwinkels bezorgkosten niet terugbetalen bij retourzendingen, terwijl dat wel in de wet staat (6:230r). De meeste producten die je koopt via internet kun je gewoon onvoorwaardelijk binnen 14 dagen na ontvangst terugsturen. Je mag zelfs het uitgepakte product uitproberen zolang het maar niet beschadigd wordt (6:230s lid 3). De terugbetaling moet trouwens gewoon in geld. Alleen als je zelf met een cadeaubon hebt betaald, mag de verkoper daarmee volstaan.
Al met al, brengt het kopen van nieuwe spullen meer met zich mee dan alleen het juiste bedrag betalen aan de verkoper. Inmiddels is de MacBook gerepareerd door de juiste personen. Toch is het altijd handig om de juiste regels te kennen aangezien sommige winkels ze zelf niet altijd kennen. Uiteraard is wat hier beschreven staat niet alles, maar het zal desalniettemin geen kwaad kunnen doen om de meest nuttige regels een keer zelf te mogen zien. Voor verdere juridische kwesties staat het team van Recht voor Studenten altijd voor je open.

– Calvin Gu, tweedejaars rechtenstudent